قسمت پایانی تفسیر داستان دقوقي:

.: بخش اول :.

برای دانلود مستقیم این بخش، بروی لینک زیر راست‌کلیک کنید و Save Target As را انتخاب کنید:

.: دانلود مستقیم بخش اول :.

دفتر سوم، (بیان خلاصهء داستان)

آن دقوقى داشت خوش ديباجه‏‌اى           عاشق و صاحب كرامت خواجه‌ای

در مقامى مسكنى كم ساختى             كم دو روز اندر دهى انداختى

روز اندر سير بد شب در نماز                  چشم اندر شاه باز او همچو باز

با چنين تقوى و اوراد و قيام                   طالب خاصان حق بودى مدام‏

در سفر معظم مرادش آن بدى                كه دمى بر بنده‏‌ى خاصى زدى‏

اين همى ‏گفتى چو مى‌‏رفتى به راه         كن قرين خاصگانم اى اله‏

يا رب آنها را كه بشناسد دلم                 بنده و بسته ميان و مجملم‏

و انكه نشناسم تو اى يزدان جان             بر من محجوبشان كن مهربان‏

حضرتش گفتى كه اى صدر مهين            اين چه عشق است و چه استسقاست اين؟!‏

مهر من دارى چه مى ‏جويى دگر             چون خدا با تست چون جويى بشر؟!

گفت روزى مى‌‏شدم مشتاق‌‏وار            تا ببينم در بشر انوار يار

تا ببينم قلزمى در قطره‏اى                   آفتابى درج اندر ذره‏اى‏

چون رسيدم سوى يك ساحل به گام     بود بیگه گشته روز و وقت شام

هفت شمع از دور ديدم ناگهان              اندر آن ساحل شتابيدم بدان‏

نور شعله‌‏ى هر يكى شمعى از آن         بر شده خوش تا عنان آسمان‏

خيره گشتم خيرگى هم خيره گشت      موج حيرت عقل را از سر گذشت

خلق جويان چراغى گشته بود              پيش آن شمعى كه بر مه مى‌‏فزود

چشم بندى بد عجب بر ديده‏ها             بندشان مى‌‏كرد يَهْدِي مَنْ يشاء

باز مى‌‏ديدم كه مى‌‏شد هفت يك           مى‌‏شكافد نور او جيب فلك‏

باز آن يك بار ديگر هفت شد                  مستى و حيرانى من زفت شد

اتصالاتى ميان شمعها                         كه نيايد بر زبان و گفت ما

پيشتر رفتم دوان كان شمعها                تا چه چيز است از نشان كبريا

هفت شمع اندر نظر شد هفت مرد        نورشان مى‌‏شد به سقف لاجور

باز هر يك مرد شد شكل درخت             چشمم از سبزى ايشان نيك بخت‏

ز انبهى برگ پيدا نيست شاخ               برگ هم گم گشته از ميوه‌‏ى فراخ‏

هر درختى شاخ بر سدره زده                سدره چه بود از خلا بيرون شده‏

بيخ هر يك رفته در قعر زمين                  زيرتر از گاو و ماهى بد يقين‏

بيخشان از شاخ خندان‏روى‏تر                عقل از آن اشكالشان زير و زبر

ميوه‌‏اى كه بر شكافيدى ز زور                همچو آب از ميوه جستى برق نور

اين عجب‏تر كه بر ايشان مى‌‏گذشت         صد هزاران خلق از صحرا و دشت‏

ز آرزوى سايه جان مى‌‏باختند                از گليمى سايه‏بان مى‌‏ساختند

ذره‏اى را بيند و خورشيد نه                   ليك از لطف و كرم نوميد نه‏

كاروانها بى‌‏نوا و اين ميوه‏ها                  پخته مى‌‏ريزد چه سحر است اى خدا

سيب پوسيده هى چيدند خلق            در هم ‏افتاده به يغما خشك حلق‏

گفته هر برگ و شكوفه‏ى آن غصون        دم‌‌‏به‌‏دم يا لَيْتَ قَوْمِي يعلمون‏

بانگ مى‌‏آمد ز سوى هر درخت             سوى ما آييد خلق شور بخت

چشم مى‌‏مالم به هر لحظه كه من       خواب مى‌‏بينم خيال اندر زمن

گفت راندم پيشتر من نيك بخت            باز شد آن هفت جمله يك درخت‏

هفت مى‌‏شد فرد مى‌‏شد هر دمى       من چسان مى‌‏گشتم از حيرت همى‏

بعد از آن ديدم درختان در نماز              صف كشيده چون جماعت كرده ساز

يك درخت از پيش مانند امام                ديگران اندر پس او در قيام‏

آن قيام و آن ركوع و آن سجود               از درختان بس شگفتم مى‌‏نمود

اين درختان را نه زانو نه ميان                اين چه ترتيب نماز است آن چنان

بعد ديرى گشت آنها هفت مرد              جمله در قعده پى يزدان فرد

چشم مى‌‏مالم كه آن هفت ارسلان       تا كيانند و چه دارند از جهان‏

چون به نزديكى رسيدم من ز راه           كردم ايشان را سلام از انتباه‏

قوم گفتندم جواب آن سلام                  اى دقوقى مفخر و تاج كرام

ساعتى با آن گروه مجتبى                    چون مراقب گشتم و از خود جدا

هم در آن ساعت ز ساعت رست جان     ز انكه ساعت پير گرداند جوان‏

جمله تلوينها ز ساعت خاسته ست        رست از تلوين كه از ساعت برست‏

چون ز ساعت ساعتى بيرون شوى        چون نماند محرم بى‏‌چون شوى

          پيش در شد آن دقوقى در نماز            قوم همچون اطلس آمد او طراز

         اقتدا كردند آن شاهان قطار                 در پى آن مقتداى نامدار

         چون كه با تكبيرها مقرون شدند          همچو قربان از جهان بيرون شدند

         معنى تكبير اين است اى امام             كاى خدا پيش تو ما قربان شديم‏

         آن دقوقى در امامت كرد ساز                اندر آن ساحل در آمد در نماز

         و آن جماعت در پى او در قيام               اينت زيبا قوم و بگزيده امام‏

         ناگهان چشمش سوى دريا فتاد            چون شنيد از سوى دريا داد داد

         در ميان موج ديد او كشتيى                 در قضا و در بلا و زشتيى‏

         هم شب و هم ابر و هم موج عظيم       اين سه تاريكى و از غرقاب بيم‏

         تند بادى همچو عزراييل خاست            موجها آشوفت اندر چپ و راست‏

         اهل كشتى از مهابت كاسته               نعره‌‏ى وا ويلها برخاسته‏

         از همه اوميد ببريده تمام                     دوستان و خال و عم بابا و مام‏

         چون دقوقى آن قيامت را بديد             رحم او جوشيد و اشك او دويد

         اشك مى‌‏رفت از دو چشمش و آن دعا   بى‏خود از وى مى‌‏برآمد بر سما

         رست كشتى از دم آن پهلوان            و اهل كشتى را به جهد خود گمان‏

         چون رهيد آن كشتى و آمد به كام        شد نماز آن جماعت هم تمام‏

         فجفجى افتادشان با همدگر                كاين فضولى كيست از ما اى پدر

         هر يكى با آن دگر گفتند سر                از پس پشت دقوقى مستتر

         گفت هر يك من نكردستم كنون            اين دعا نى از برون نى از درون‏

         گفت مانا كاين امام ما ز درد                 بو الفضولانه مناجاتى بكرد

         گفت آن ديگر كه اى يار يقين                مر مرا هم مى‌‏نمايد اين چنين‏

         او فضولى بوده است از انقباض             كرد بر مختار مطلق اعتراض‏

         چون نگه كردم سپس تا بنگرم              كه چه مى‌‏گويند آن اهل كرم‏

         يك از ايشان را نديدم در مقام               رفته بودند از مقام خود تمام‏

         سالها در حسرت ايشان بماند             عمرها در شوق ايشان اشك راند

         اى دقوقى با دو چشم همچو جو           هين مبر اوميد ايشان را بجو

         از همه‏‌ى كار جهان پرداخته                  كو و كو مى‌‏گو به جان چون فاخته‏

بخش دوم: تجربهء عرفانی

صفحهء مربوط به Optical illusion

نظرات دوستان:

نام: شنگول
متن پیام ما هم نقاط سبز را می بینیم هم نقاط صورتی را؛
در صورتی که نقاط سبز اصلا وجود ندارند!
\"هویت\" و \"تصاویر هویتی\" و \"پندارها\" هم اصلا وجود ندارند؛ اما ما در ارتباطمان با دیگران آن ها را می بینیم؛
در واقع \"پندار ها\" همان \"نقاط سبز\" هستند که وجود ندارند ولی ما آن ها را می بینیم؛ اما خوب است از خود بپرسیم: چرا من چیزی که وجود ندارد را می بینم؟؟
چیزی که وجود ندارد را که نباید دید؟؟ پس چرا ما در ارتباطمان با دیگران آن ها را میبینیم؟؟ (چرا ما پندار ها را می بینیم؟؟)
شاید علتش این است که ما با ورود به جامعه؛ تحت تأثیر القائات و دروغ های جامعه قرار میگیریم و پس از مدتی ذهن احمق ما آن القائات و توهمات را \"باور\" میکند و \"یاد\" میگیرد و به حساب حقیقت میگذارد؛

                                                                                       ------------------

دانلود تمامی فایل‌های صوتی از صفحه آرشیو کلی: به اين صفحه مراجعه نماييد.

                                                                               ------------------

 لطفاً بوسیلهء فرم زیر حضور و نظر خود را اعلام فرمایید و دکمه‌ء Submit را کلیک کنید: