» برنامهٔ این جلسه: 
              

         موضوع اصلي داستان این جلسه، بحث آینه است.
         داستان این برنامه: داستان آمدن مهمان پیش یوسف و تقاضا کردن یوسف ازو، تحفه و ارمغان‏

» شنیدن و دانلود فایل‌های صوتی این جلسه:
 
      فایل‌های صوتی این جلسه را می‌توانید با استفاده از جعبهٔ زیر گوش کنید و یا دانلود کنید:

     اگر از طریق جعبهٔ فوق موفق نشدید، با مراجعه به صفحهٔ آرشیو می‌توانید فایل‌ها را دانلود کنید. -> صفحهٔ آرشیو

» متن داستان این جلسه:

     + پس از شنیدن و خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین همین صفحه، می‌توانید ارسال نمائید.

 

دفتر دوم بيت 3622 به بعد

 

             اى برادر قصه چون پيمانه‏اى است              معنى اندر وى مثال دانه‏اى است‏
             دانهء معنى بگيرد مرد عقل                       ننگرد پيمانه را گر گشت نقل‏
             ماجراى بلبل و گل گوش دار                       گر چه گفتى نيست آن جا آشكار

              كودكان افسانه‌ها مي‌آورند                         درج در افسانه‌شان بس سر و پند 

              هزل‌ها گويند در افسانه‌ها                          گنج مي‌جو در همه ويرانه‌ها

              هزل تعليم است آن را جد شنو                   تو مشو بر ظاهر هزلش گرو

              هر جدي هزل است پيش هازلان                 هزل‌ها جد است پيش عاقلان

              عاقلي گر خاك گيرد زر شود                        جاهل ار زر برد خاكستر شود

 

    سخن گفتن به زبان حال و فهم كردن آن‏

             ماجراى شمع با پروانه نيز                        بشنو و معنى گزين كن اى عزيز
             گر چه گفتى نيست سر گفت هست         هين ببالا پر مپر چون جغد پست‏
             گفت در شطرنج كاين خانه‏ء رخ است         گفت خانه از كجاش آمد بدست‏؟
             خانه را بخريد يا ميراث يافت؟                    فرخ آن كس كاو سوى معنى شتافت‏
             گفت نحوى: زيد عمرواً قد ضرب                 گفت چونش كرد بى‏جرمى ادب‏؟
             عمرو را جرمش چه بد كان زيد خام            بى‏گنه او را بزد همچون غلام‏؟
             گفت اين پيمانهء معنى بود                      گندمى بستان كه پيمانه است رد
             زيد و عمرو از بهر اعراب است و ساز          گر دروغ است آن تو با اعراب ساز
             گفت نه من آن ندانم عمرو را                    زيد چون زد بى‏گناه و بى‏خطا ؟
             گفت از ناچار و لاغى بر گشود                  عمرو يك واو فزون دزديده بود
             زيد واقف گشت دزدش را بزد                    چون كه از حد برد او را حد سزد

                                         ____________________

 

خوشتر آن باشد که سر دلبران                    گفته آيد در حديث ديگران

بشنويد اي دوستان اين داستان                  خود حقيقت نقد حال ماست آن

 

 

دفتر اول، بيت 3162

 

داستان آمدن مهمان پیش یوسف و تقاضا کردن یوسف ازو، تحفه و ارمغان‏

 

آمد از آفاق يار مهربان                     يوسف صديق را شد ميهمان 

کاشنا بودند وقت کودکي                  بر وساده‌ي آشنايي متکي 

....

اين سخن پايان ندارد باز گرد             تا که با يوسف چه گفت آن نيک مرد 

بعد قصه گفتنش گفت اي فلان          هين چه آوردي تو ما را ارمغان 

بر در ياران تهي‌دست آمدن               هست بي‌گندم سوي طاحون شدن 

گفت يوسف هين بياور ارمغان           او ز شرم اين تقاضا زد فغان 

گفت من چند ارمغان جستم ترا         ارمغاني در نظر نامد مرا 

حبه‌اي را جانب کان چون برم             قطره‌اي را سوي عمان چون برم 

زيره را من سوي کرمان آورم              گر به پيش تو دل و جان آورم 

نيست تخمي کاندرين انبار نيست     غير حسن تو که آن را يار نيست 

لايق آن ديدم که من آيينه‌اي             پيش تو آرم چو نور سينه‌اي 

تا ببيني روي خوب خود در آن            اي تو چون خورشيد شمع آسمان 

آينه آوردمت اي روشني                    تا چو بيني روي خود يادم کني 

آينه بيرون کشيد او از بغل                 خوب را آيينه باشد مشتغل 

آينه‌ي هستي چه باشد؟ نيستي       نيستي بر گر تو ابله نيستي 

هستي اندر نيستي بتوان نمود         مال‌داران بر فقير آرند جود 

نيستي و نقص هر جايي که خاست   آينه‌ي خوبي جمله پيشه‌هاست 

چونک جامه چست و دوزيده بود        مظهر فرهنگ درزي چون شود 

ناتراشيده همي بايد جذوع               تا دروگر اصل سازد يا فروع 

خواجه‌ي اشکسته‌بند آنجا رود            کاندر آنجا پاي اشکسته بود 

کي شود چون نيست رنجور نزار         آن جمال صنعت طب آشکار 

خواري و دوني مسها بر ملا               گر نباشد کي نمايد کيميا 

 

جمله استادان پى اظهار كار                     نيستى جويند و جاى انكسار

لاجرم استاد استادان صمد                       كارگاهش نيستى و لا بود

هر كجا اين نيستى افزون‌تر است              كار حق و كارگاهش آن سر است‏

نيستى چون هست بالايين طبق              بر همه بردند درويشان سبق‏

اين قدر گفتيم باقى فكر كن                     فكر اگر جامد بود رو ذكر كن‏

ذكر آرد فكر را در اهتزاز                           ذكر را خورشيد اين افسرده ساز

اصل خود جذب است ليك اى خواجه‏تاش     كار كن موقوف آن جذبه مباش‏

چون اميدت لاست زو پرهيز چيست           با انيس طمع خود استيز چيست؟‏

چون انيس طمع تو آن نيستى است          از فنا و نيست اين پرهيز چيست‏؟

گر انيس "لا" نه‏اى، اى جان به سر            در كمين "لا" چرايى منتظر؟

ز آن كه دارى جمله دل بر مي‌بكن             شست دل در بحر "لا" بر مي‌فكن‏

پس گريز از چيست زين بحر مراد؟              كه به شستت صد هزاران صيد داد

 

نظرات دوستان: