» برنامهٔ این جلسه: 
              

                  موضوع اصلي داستان این جلسه، همگون کردن (identifying) است. داستان این برنامه: "سبب هجرت ابراهيم ادهم و ترك ملك خراسان"

» شنیدن و دانلود فایل‌های صوتی این جلسه:
 
      فایل‌های صوتی این جلسه را می‌توانید با استفاده از جعبهٔ زیر گوش کنید و یا دانلود کنید:

     اگر از طریق جعبهٔ فوق موفق نشدید، با مراجعه به صفحهٔ آرشیو می‌توانید فایل‌ها را دانلود کنید. -> صفحهٔ آرشیو

» متن داستان این جلسه:

     + پس از شنیدن و خواندن داستان، در صورت تمایل، نظر و تفسیر خود را از طریق بخش "پیام‌ها و نظرات" در پایین همین صفحه، می‌توانید ارسال نمائید.

 

دفتر چهارم، بیت 725 به بعد.

 

     سبب هجرت ابراهيم ادهم و ترك ملك خراسان‏

              

               ملك بر هم زن تو ادهم‏وار زود                  تا بيابى همچو او ملك خلود

               خفته بود آن شه شبانه بر سرير              حارسان بر بام اندر دار و گير

               قصد شه از حارسان آن هم نبود              كه كند ز آن دفع دزدان و رنود

               او همى‏دانست كآن كاو عادل است          فارغ است از واقعه، ايمن‌دل است‏

               عدل باشد پاسبان كامها                        نه به شب چوبك‌زنان بر بامها

               ليك بد مقصودش از بانگ رباب                 همچو مشتاقان خيال آن خطاب‏

               نالهء سرنا و تهديد دهل                        چيزكى ماند بدان ناقور كل‏

               پس حكيمان گفته‏اند اين لحنها                از دوار چرخ بگرفتيم ما

               بانگ گردشهاى چرخ است اين كه خلق     مى‏سرايندش به طنبور و به حلق‏

              ما همه اجزاى آدم بوده‏ايم                      در بهشت آن لحنها بشنوده‏ايم‏

              پس غذاى عاشقان آمد سماع                 كه در او باشد خيال اجتماع‏

               قوتى گيرد خيالات ضمير                         بلكه صورت گردد از بانگ و صفير

               آتش عضق از نواها گشت تيز                  آنچنانکه آتش آن جوز‌ريز

     

 باقى قصهء ابراهيم ادهم

             

               (  ملك بر هم زن تو ادهم‏وار زود               تا بيابى همچو او ملك خلود

               خفته بود آن شه شبانه بر سرير              حارسان بر بام اندر دار و گير )

             

               بر سر تختى شنيد آن نيك نام               طق طقى و هاى و هويى شب ز بام‏

               گامهاى تند بر بام سرا                          گفت با خود: "اينچنين زهره كه را؟!"

              بانگ زد بر روزن قصر او كه: "كيست؟         اين نباشد آدمى مانا پرى است‏"

              سر فرو كردند قومى بو العجب:                "ما همى‏گرديم شب بهر طلب"‏

              "هين چه مى‏جوييد؟" گفتند: "اشتران"     گفت: "اشتر بام‌بر كى جست هان؟"‏

              پس بگفتندش كه "تو بر تخت جاه            چون همى‏جويى ملاقات اله؟"‏

              خود همان بد، ديگر او را كس نديد            چون پرى از آدمى شد ناپديد

 

                                                 -----------------------

 

ده چراغ ار حاضر آيد در مكان                       هر يكى باشد به صورت غير آن

فرق نتوان كرد نور هر يكى                          چون به نورش روى آرى، بى شكى

گر تو صد سيب و صد آبى بشمرى               صد نماند يك شود چون بفشرى‏

در معانى قسمت و اعداد نيست                 در معانى تجزيه و افراد نيست‏

تفرقه در روح حيوانى بود                            نفس واحد روح انسانى بود

اتحاد يار با ياران خوش است                      پاى معنى گير، صورت سركش است‏

منبسط هستيم و يك گوهر همه                 بى‏سر و بى‏پا بديم آن سر همه‏

يك گهر هستيم همچون آفتاب                    بى‏گره هستيم و صافى همچو آب‏

چون به صورت آمد آن نور سره                    شد عدد چون سايه‏هاى كنگره‏

كنگره ويران كنيد از منجنيق                       تا رود فرق از ميان اين فريق‏

اختلاف خلق از نام اوفتاد                          چون به معنا رفت آرام اوفتاد

درگذر از نام و بنگر در صفات                       تا صفاتت ره نمايد سوى ذات

نيست‌وش باشد خيال اندر جهان               تو جهانى بر خيالى بين روان‏

بر خيالى صلح‏شان و جنگشان                  واز خيالى فخرشان و ننگشان‏

جمله خلقان سخرهء انديشه‌اند                  زاين سبب خسته دل و غم‌پيشه‌اند

جنگ خلقان همچو جنگ كودكان                جمله بى‏معنى و بى‏مغز و مهان‏

جمله با شمشير چوبين جنگشان              جمله در لاينفعى آهنگشان‏

جمله‏شان گشته سواره بر نيى                  كاين براق ماست يا دلدل‌پيى

وهم و فكر و حس و ادراك شما                   همچو نى دان مركب كودك هلا

شرح اين را گفتمى من از مرى                   ليك ترسم تا نلغزد خاطرى‏

نكته‏ها چون تيغ پولاد است تيز                   گر ندارى تو سپر واپس گريز

پيش اين الماس بى‏اسپر ميا                      كز بريدن تيغ را نبود حيا

زين سبب من تيغ كردم در غلاف                 تا كه كج‌خوانى نخواند بر خلاف

اين جهان همچون درخت است اى كرام        ما بر او چون ميوه‏هاى نيم‌خام‏

سخت گيرد خامها مر شاخ را                     ز انكه در خامى نشايد كاخ را

چون بپخت و گشت شيرين لب‏گزان             سست گيرد شاخها را بعد از آن‏

چون از آن اقبال شيرين شد دهان                سرد شد بر آدمى ملك جهان‏

سخت‏گيرى و تعصب خامى است                تا جنينى كار خون آشامى است‏

هر نفس نو مى‏شود دنيا و ما                     بى‏خبر از نو شدن اندر بقا

عمر همچون جوى نو نو مى‏رسد                 مستمرى مى‏نمايد در جسد

در وجود آدمى جان و روان                         مى‌رسد از غيب چون آب روان

حال هر روزى به دى مانند نى                     همچو جو اندر روش كش بند نى

شادى هر روز از نوعي دگر                         فكرت هر روز را ديگر اثر

چون كه بیرنگى اسير رنگ شد                   موسيى با موسيى در جنگ شد

چون به بیرنگى رسى كآن داشتى              موسى و فرعون دارند آشتى

ما نه مرغان هوا، نه خانگى                        دانهء ما دانهء بي‌دانگى‏

آنچه تو گنجش توهم میكنى                      زآن توهم گنج را گم مى‏كنى‏

چون عمارت دان تو وهم و راي‌ها                 گنج نبود در عمارت جايها

در عمارت هستى و جنگى بود                   نيست را از هستها ننگى بود

اين جهان خود حبس جانهاى شماست        هين رويد آن سو، كه صحراى شماست

اين جهان محدود و آن خود بى‌حد است        نقش و صورت پيش آن معنى سد است

اين جهان زندان و ما زندانيان                     حفره كن زندان و خود را وارهان

اي غريب‌افتادگان بى‌نوا                            ياد آريد از وطن و از اقربا

عرشيان را بر شما سوزد جگر                     كز چه قعر چاهتان گشته مقر؟

مانده جبريلى به سرگين‌خانه‌اى                  گشته دارايى رهين دانه‌اى

  
نظرات دوستان: